Autobiography of clouds marathi essay: मी ढग आहे. तुम्ही मला आकाशात रोज पाहता, कधी पांढऱ्या, मऊशार रुपात तर कधी काळ्या, गर्जणाऱ्या स्वरूपात. मी आकाशात तळपणारा एक वेगळा सोबती आहे, जो सतत फिरतो आणि बदलतो. माझ्या गोष्टीत आनंद, दुःख, आशा, आणि निसर्गाचा प्रेमळ स्पर्श आहे. चला, मी तुम्हाला माझे आत्मचरित्र सांगतो.
माझा जन्म | Autobiography of clouds marathi essay
माझा जन्म खूप छोट्या कणांपासून झाला. सागरातील पाणी वाफ होऊन आकाशात जाऊन एकत्र आलं आणि मी तयार झालो. माझं अस्तित्व खूप लहान होतं, पण हळूहळू मी मोठा झालो, माणसांनी मला पाहिलं आणि मी त्यांच्यासाठी एक खास आकर्षण बनलो. जेव्हा पाऊस पडायची वेळ येते, तेव्हा लोक मला पहातात, माझ्याकडे अपेक्षेनं बघतात.
माझं आकाशातलं आयुष्य | Autobiography of clouds marathi essay
आकाशात फिरणं हा माझा रोजचा खेळ. मी कधी कधी आकाशभर पसरतो, तर कधी लहानशा गोळ्यासारखा दिसतो. मी आकाशाला सजवतो, पक्ष्यांच्या उडण्याचं ठिकाण बनतो. लहान मुलं मला पाहून आनंदित होतात, माझ्या आकारातून प्राणी, पक्षी आणि इतर गोष्टी शोधतात. त्यांचं असं खेळणं मला खूप आवडतं. पण माझं आकाशातलं आयुष्य केवळ खेळामधलं नाही, माझ्यावर एक मोठी जबाबदारीही आहे.
माझं योगदान | Autobiography of clouds marathi essay
मी पाणी घेऊन जगभर फिरतो. मी ते वाफेमधून उचलतो आणि आकाशात घेऊन येतो. जेव्हा वेळ येते, तेव्हा मी माझं पाणी पृथ्वीवर बरसवतो. माझ्या पावसामुळे जमिनीला श्वास मिळतो, शेतांमध्ये हिरवीगार पिकं येतात, नद्या भरून वाहतात, आणि लोकांना पिण्यासाठी पाणी मिळतं. मी पाऊस बनून माणसांचं जीवन सुखमय करतो. लोक मला पाहून पावसाची वाट पाहतात, आणि मी त्यांच्या आनंदात सामील होतो.
माझं दुःख | Autobiography of clouds marathi essay
पण माझ्या या आयुष्याला काही दुःखंही आहेत. जेव्हा मला काळं, घनदाट स्वरूप घ्यावं लागतं, तेव्हा लोक माझ्या गर्जनेस घाबरतात. मी पाऊस घेऊन येतो, पण कधी कधी अतिवृष्टी होऊन नुकसान होतं, आणि ते पाहून माझं मन खिन्न होतं. मी तर लोकांसाठी आनंद आणि शांतता आणण्यासाठी आलोय, पण जेव्हा माझ्या पावसामुळे पूर येतो, लोकांचं घरं वाहून जातं, तेव्हा मला खूप वाईट वाटतं.
मृत झाडाचे आत्मचरित्र मराठी निबंध | Dead tree’s autobiography marathi essay
मी आणि निसर्ग | Autobiography of clouds marathi essay
निसर्गाच्या प्रत्येक घटकासोबत माझं खूप जवळचं नातं आहे. सूर्य माझा सखा आहे, त्याच्या किरणांमुळे मी अस्तित्वात येतो. हवा मला सोबत घेऊन फिरते. पृथ्वीवरची झाडं माझ्या पाण्याची वाट पाहतात. जेव्हा मी पाऊस बरसवतो, तेव्हा झाडं नवी उभारी घेतात, फुलं खुलतात, आणि निसर्गाचा उत्सव साजरा होतो. निसर्गाचं हे चक्र सतत चालू राहतं, आणि मी त्याचा एक महत्त्वाचा भाग आहे.
माझं स्वप्न | Autobiography of clouds marathi essay
माझं एक छोटं स्वप्न आहे. मला प्रत्येक वेळेस आनंदाचं पाणी बरसवायचं आहे. मला लोकांच्या जीवनात सुखाचे क्षण आणायचे आहेत. जेव्हा लहान मुलं पावसात खेळतात, तेव्हा त्यांचा आनंद मला अनुभवायचा आहे. शेतकऱ्यांच्या चेहऱ्यावर समाधान बघायचं आहे, जेव्हा त्यांचं पीक भरपूर येतं. मला अशा जगाचा भाग बनायचं आहे, जिथे मी केवळ सुख आणि शांतीचा संदेश देतो.
मी ढग आहे, आकाशात फिरणारा, लोकांच्या जीवनात आनंद आणणारा. माझं अस्तित्व निसर्गाशी जुळलेलं आहे, आणि मी या पृथ्वीवरच्या प्रत्येकाला काहीतरी देण्यासाठी तयार असतो.
1 thought on “ढगांचे आत्मचरित्र मराठी निबंध | Autobiography of clouds marathi essay”